zaterdag 30 juni 2012

Ramen?



Dit huis kwam ik zomaar tegen.
Het was nog in gebruik, achter het smalle raam met het blauwe kozijn hing een lamp.
Van binnen ziet het er vast heel prachtig uit.

Aan de buitenkant zijn de oorspronkelijke ramen en deur dichtgemaakt. Daarvoor zijn veel verschillende materialen gebruikt. Wie zou dat bedacht hebben?
Ik maak elke vakantie wel foto's van dichtgemetselde ramen en deuren, maar zoals deze zag ik er geen één.

Ineke

vrijdag 29 juni 2012

Sporen nalaten



Lekker in de tuin, koffie met mijn grootste zoon.

En ondertussen denk ik: 'welke sporen zou ik nalaten in mijn leven? '
Ik google wat op 'sporen nalaten ' en kom terecht op een levensbericht van Wolfgang Pauli (1900-1958).
En deze zin valt me direct op:

Van de generatie van jonge theoretici die aan deze revolutie meewerkten was Pauli een der grootsten.

Hier moet ik even van bijkomen, heb net met mijn lieve collega P gemaild ( ik noem geen namen maar... ).
Is dit toeval?
Deze zin klinkt zo mooi. Als je hem op de goede manier leest past hij goed.
Zomaar op ons world wide web. . .

Raar bericht, maar echt waar.

Ineke

donderdag 28 juni 2012

Zomerkastanjes

Dit vond ik vanmorgen in de tuin bij het atelier.
Nu weet ik op dit moment zelf even niet in welk seizoen van mijn leven ik zit, maar als je dit samen ziet lijkt de natuur ook wel erg in de war.


Papavers en kastanjes in het gras.
Ik wou dat het al woensdag was.

Ineke

woensdag 27 juni 2012

De bank

Lente 2011 timmerde zoon J een bank van oude pallets voor tegen de schuur, aan de voorkant van het huis.
Met trots zag ik de bank steeds mooier worden, zou hij dan toch handig en creatief . . .? van zijn moeder dan toch zeker . . . ? Goh, echt zelfverzonnen en zelf getimmerd.
De bank was al snel favoriet, overdag voor vriendenclub van J die bijna allemaal een tussenjaar hadden ( de koffie was niet aan te slepen).
Toen J ging studeren en op kamers ging wonen bleef de bank staan, natuurlijk. 
Voor pauzerende skatende buurkinderen. Voor lekkere bakkies met vriendin M in de ochtendzon. Voor hangjongeren, en voor de hele straat.

                                                                      lente 2011



              Gister was de bank opeens weg (zie kale plek)



Wie o wie? En hoe? En wanneer?

Wat blijkt is dat de buren van 55 de vaatwasser aan de straat hadden gezet en het grof vuil hadden gebeld om deze op te halen. Rond 8.13 uur zag ik een auto met vreemd nummerbord voor de deur stoppen en de kapotte vaatwasser inladen.
En wat daarna gebeurde weten we niet zeker maar het ging zo. . . . . .

De mannen met de fel oranje jasjes reden door de straat en stopten volgens de opdracht op hun papiertje voor nummer 55.
 'er staat niks Henk, wat denk jij?'
' nou en dat bankie dan voor nummer 53?'
'zullen we die dan maar inladen?'

'goed plan'


En zo is het gegaan, we missen de bank, iedereen vraagt waar 'de bank 'is. De bank diezo hoort bij zoon J die na 10 weken Spaans leren in Barcelona weer thuis was en zin had om iets zelf te maken.
En nu?

Ineke

dinsdag 26 juni 2012

Goed uitzicht


Vandaag een dag met pieken en dalen. Zo zijn er natuurlijk vele in deze periode, maar ik kruip naar mijn laatste werkdag en dat maakt dat ik sommige dingen al heb losgelaten, maar ook dingen nog strak vasthoud.

Loslaten is letterlijk weggooien, loslaten is ook bezig zijn met nieuwe plannen, loslaten is ook veel herinneringen ophalen (al ik dit natuurlijk niet altijd fijn).

Vasthouden is niet willen denken aan de eerste dag na de vakantie als Kunst Centraal weer start zonder mij, vasthouden is ook nu niet willen bezig zijn met ww en geldzaken na 1 oktober, vasthouden is ook steeds denken hoe bijzonder je allerliefste collega's zijn en denken dat je niet zonder ze kan.



Er komt een moment dat de cirkel rond is en de tandwielen weer soepel draaien.
(soms een beetje smeren dat wel)

Maar dat duurt nog wel even....

Ineke

maandag 25 juni 2012

Onbezonnen


Dit kunnen kleuters ook, Pozzebokken tekenen.
Kleuters hebben een heel eigen kijk op de wereld. Ze leven in een magische wereld waarin fantasie en werkelijkheid door elkaar heen lopen.
Fijn die onbezonnenheid.

Ineke


zondag 24 juni 2012

zaterdag 23 juni 2012

Voor altijd

Al die vriendinnen, dat is zo fijn. . . . . . .

Vanochtend met vriendin M op een markt voor zzp-ers gestaan. Voor haar bedrijf (bureau dOns) en ook een beetje voor mijn bedrijf. We hebben samen een product, de Lanterfant-tas.
( tas door mij ontworpen en gemaakt, vol met dingen die de klant helpen lanterfanten een plekje te geven in het leven, persoonlijk begeleid en gevuld door M)

Vanavond kort mee gefeest op het eindexamen feest van de dochter van vriendin S.
Ben dol op dochter Sofie (ik noem haar altijd Sofieke).
En dat je zo'n meisje dan helemaal mag zien opgroeien, dat is echt bijzonder.
Lief en leed delen ( is trouwens ook een sprookje van de gebroeders Grimm)  dat hoort echt bij vriendschap.


Vriendin S gaf mij de linker helft van deze steen (zij past zelf op de rechterhelft).
De buitenkant van de steen is echt niet mooi, grauw, onopvallend, maar de binnenkant . . . . . . .

Vriendinnen voor altijd.

Ineke


vrijdag 22 juni 2012

Prikken

Vandaag liep ik een ochtend mee met een bijzondere juf op leuke school in Breukelen.
Snuffelen aan dat wat ik in de toekomst graag betaald zou doen; leerkracht zijn in het basisonderwijs.

Waar ik deze ochtend vooral van genoot was de kinderen die mij nog herkenden van een jaar geleden.
Toen deed ik een pilot bij deze juf voor het kleuterfotoproject  'Kleine Kiek op reis'.

' Waar is Kiek?'
' Kijk mam de moeder van Kiek is op school!'

Bij het 'spelen en werken' waren er 2 kleuters die hun vlinderwerkje nog niet af hadden gemaakt.
Ik keek met open ogen toe hoe K en L met prikpen en priklap gaten uit de kartonnen vlinder prikte.
De oudste vond het niet leuk en prikte te grote stappen, hij moest er steeds weer gaatjes tussen prikken en toen was het zover, de stukje karton konden uit de vleugels 'geritst'.
Hij plakte snel vloeipapier achter de gaten en klaar was K.

De veel jongere L (net 4 jaar) prikte keurig regelmatige gaatjes zo dicht bij elkaar dat het stuk karton al los ging.
Het lijmen ging hem moeilijker af, je kon zien dat hij nog niet vaak geplakt had.

Hij koos alleen gele blaadjes achter de gaatjes, en is er echt een uur met het afmaken van zijn vlinder bezig geweest, heel geconcentreerd.


Zo zag het eruit.
Ze leerden een techniek, en dat was ook het doel. De fijne motoriek werd geoefend.
Heel creatief vond ik het niet, maar een aantal andere kinderen waren tijdens het spelen en werken  aan het schilderen, met papier een poppenhuis maken en knipsels aan het maken.
(Ik vroeg me toch af waarom ze niet zelf een vlinder mochten tekenen op het zwarte papier, en ook zelf de gaten mochten verzinnen.)
Dit soort verschillen ga ik vast tegenkomen tijdens mijn nieuwe studie.

Oh ja, kleuter J zal aan mijn billen en keek me aan en zei,' ik dacht dat jij juf A was want jouw billen voelen hetzelfde '. 
Kleuters zijn lekker direct.

Ineke

donderdag 21 juni 2012

Elk huisje heeft zijn. . . . .

Vandaag atelierdag, en terwijl ik liever elk moment op Kunst Centraal wil zijn om daar alles te verwerken en dingen af te ronden, was het toch een goede dag.

In het atelier stond dit prachtige doosje.


Eind van de dag was collega T erg blij met wat ik voor haar gemaakt had.
Gelukkig maar.

Ineke

(De foto van gister was een messenhelft schelp aan zee.)

woensdag 20 juni 2012

dinsdag 19 juni 2012

Een droom?

We waren vandaag met het hele team bij elkaar, 14 personen van wie er 3 op Kunst Centraal mogen blijven werken.
De rest is ontslagen. en de laatste weken zijn ingegaan.
Een fijne middag en maaltijd samen, met een lach en een traan.
En ondertussen snijdt Collega T goede punten aan mijn maxi breipennen.
Voor het breien van de film van mijn 24 jarig consulentschap (wordt vervolgd).



Hoe moet ik zonder deze collega's na zoveel jaar. Er zijn veel plannen, zelfs plannen waar ik zin in heb. Maar soms, soms wilde ik dat het een droom was.
(En dat het echt niet zo was dat de hele afdeling kunstprojecten en deskundigheidsbevordering, voor de leerkrachten in de provincie Utrecht, gewoon werd wegbezuinigd. . . . )

Ineke

maandag 18 juni 2012

Fotodag



Ineke

PS. het kant op de foto van eergisteren was bierschuim op bierglas

zondag 17 juni 2012

Liedje

Vaak zing ik, niet op de badkamer, maar achter de naaimachine, als ik fiets, in huis loop, en ook op mijn werk. Meestal liedjes die spontaan in me op komen en die ik vervolgens dan de hele dag in mijn hoofd heb, en dus ook steeds zing.
Daarom heb ik tijdens het werken meestal een koptelefoon op met radio 4. Dat is muziek die ik niet altijd direct herken dus die zitten niet direct in mijn hoofd.

Ik weet eigenlijk niet of de collega's het heel erg vinden dat zingen, maar. . . . . . . .
er is één liedje wat ik beslist niet moet zingen.
Mijn meest dichtbije collega T vindt dat echt afschuwelijk....


Vandaag heb ik nog eens goed naar dat liedje geluisterd, en het is best een leuk liedje.
Peppi en Kokkie uit 1973 en daar keek ik dan samen met mijn jongere zusje en broertje naar.
Herinner je je het nog?
(En dit is speciaal voor collega T.)

En terwijl ik straks alle afleveringen van Peppi en Kokkie ga kijken, zitten mijn mannen voor de buis voetbal te kijken (EK 2012).  Ze dachten dat ik daarom deze bloemen had gekocht.

Nou ja zeg, zij weten toch beter. . . . . .




Ineke

zaterdag 16 juni 2012

Kant

Kant is een stevig woord vind ik. Alsof het alles bij elkaar houdt en niks laat schieten.
Echter als je kant ziet dan is het teer, fragiel, pietepeuterig.
Het woordenboek zegt:
'Kant is een artistiek weefsel gemaakt van draden'
Ben dol op kant, vooral als het gebruikt wordt in combinatie met stevige materialen.
Zie ook mijn boodschappentassen ( ook van Jonker). Stevig bisonyl, met kant langs de rand ter versiering. 


Soms doen dingen je denken aan kant, of het lijkt erop.
Zie ook mijn blogbericht 'wit kant' (de zeeuwen noemen fluitenkruid namelijk Zeeuws kant).
Ook dit doet mij denken aan wit kant.


En zie jij het?

Ineke

vrijdag 15 juni 2012

Soms denk ik


Ik ga gewoon haken, kleden haken, en niks ingewikkelds meer doen, geen afscheid meer, geen nieuwe plannen meer, gewoon haken. En dan zoek ik met al mijn kleurige kleden een heel mooi gebouw, en daar leg ik ze dan allemaal netjes neer.


En dan is er voor iedereen een plekje, een kleed, om op of onder te liggen, samen of alleen.
Wie je ook bent, en alles is goed.


Ineke
( en voor wie wil maak ik koffie en taartjes)

donderdag 14 juni 2012

Schootfoto

Regelmatig maak ik een schootfoto. 


Waar was ik?

Als ik mijn laatste werk dag heb gehad ga ik een weekje op een heel mooi plekje staan, kamperen in onze vouwwagen. (ons Franse vriendje dat via Europ kinderhulp bij ons weer 3 weken vakantie zou komen vieren komt helaas dit jaar niet)

                               Met dit plekje wordt mijn verlangen naar weids uitzicht goed vervuld.
                                 (ander woord voor weids is 'luisterrijk', of 'groots' mooi toch?).

In het dorpje bij deze mini camping zaten we even op een terrasje.
En dat eetcafé had wel een hele opvallende naam:


Wat een dag.
Ineke


woensdag 13 juni 2012

Koffie met verzameling

Aan de koffie op de bank, alleen, uitzicht op tuin.


Nou ja, uitzicht op één van mijn verzamelingen. Zo mooi zijn die slakkenhuizen, schelpen, en andere strandvondsten.
Je zou bijna vergeten dat heel Nederland klaar zit voor een EK voetbalwedstrijd, en dat gaat zomaar aan mij voorbij.  Heerlijk.

Ineke
Ineke

dinsdag 12 juni 2012

Werkplek


Nog een paar weken heel hard werken  aan dit bureau.

Ineke

maandag 11 juni 2012

Veel van alles

Deze dag vol met van alles te veel. Zoiets als dit.


Oude dingen, Nieuwe dingen. Gewone dingen, Spannende dingen, Verdrietige dingen  en Vrolijke dingen.
En tussen als die veel te vele dingen was er soms zo eentje. . . . . 


Ineke

zondag 10 juni 2012

Water nodig

(Voordat ik het vergeet, de foto van gister was van een steel van een berenklauw)

Was mijn huis kwijt vandaag, kon mijn draai niet vinden.Vond dat er van alles moest gebeuren, maar wist niet waar te beginnen. En juist toen ik in beweging kwam trapte ik in de tuin op een onbekende slak met huis.


Hoe kon ik! Zijn hele hebben en houden plat. (daarom maar een klein fotootje)

Opeens wist ik waar ik behoefte aan had, aan water.
Zitten langs water (het liefst met een bootje op het water natuurlijk).
En ik besloot, na het ruimen van de kast, een picknick te maken. Zo fietsten B en ik naar
het kanaal, een plek waar we al 20 jaar graag naar toe fietsen, op maar 15 minuten fietsen van huis.






Binnenvaartschepen, klotsend water, echt heerlijk.

Ineke

zaterdag 9 juni 2012

Zomers


In de wind met de hond, hij waaide bijna weg, maakte ik deze foto.


En, zie jij het?
Terwijl ik de foto maakte stond ik opeens oog in oog met B. Wat heerlijk, aardbeien van de aardbeienman!


Aardbeien maakt de zomer zomers, zelfs op zo'n stormachtige dag als deze.

Ineke


vrijdag 8 juni 2012

Vaderschap

Vandaag was ik bezig met vaderdag, was iets voor mijn vader aan het maken ( ja ja Pap, je leest dit natuurlijk)
Nu heb ik de gewoonte altijd de verkeerde zondag aan te merken als vaderdag, weet ook niet waarom.
Misschien omdat we het hier thuis met de eigen kinderen niet vieren, en ik het eigenlijk altijd vaderdag vind als ik aan mijn eigen vader denk.

Maar ik hoorde vandaag ook allerlei nare dingen op de radio, zag zielige overlijdensadvertentie, nou ja en dan zit je zo in het sentiment dat ik deze foto vandaag maar op mijn blog zet.
Het is zo'n prachtig beeld.


Het komt uit een serie foto's in goud versierde lijstjes van allemaal meisjes die in hun handen een ingelijste foto vast houden van hun vader in uiform.
Al die meisjes zijn hun vader verloren in de oorlog.
Zo treurig.
(Lang leve mijn vader!)

Ineke

donderdag 7 juni 2012

Zwaar schommelen


Beetje hobbelen, zonder zorgen, dat lijkt me nu heerlijk.

Ik zag laatst zomaar een schommel 'in het wild' hangen. Helaas was het een kindermaatje. Want schommelen dat is toch zo heerlijk. Het schijnt op dit moment 'in' te zijn om zomaar een schommel op te hangen.
Wie dat heeft verzonnen weet vast dat schommelen goed is, heerlijk is, door de wind met je benen van de grond.
En dan ondertussen luisteren naar Brigitte Kaandorp die zingt ; 'ik heb een heel zwaar leven'. ( klik dan kun je het liedje zien en horen!)

Hmmm dat lucht op, en relativeert alles weer.

Ineke

woensdag 6 juni 2012

Tranend hart

En zag jij het gister? Het waren foto's van een avocado.  Mooi toch?


Terwijl ik vandaag met betraande ogen  koffie dronk aan mijn bureau verscheen de l'écolier opeens.
Ik veegde mijn tranen weg (ja het valt echt niet mee als je werk helemaal verdwijnt na 24 jaar, en je afscheid moet nemen van alles waar je zo gehecht aan bent).
Door hoe l'écolier naar me keek wist ik dat ik opnieuw moest nadenken over mijn aangezegd ontslag.
Ontslag accepteren is makkelijker als het klopt met de CAO.
Oef
Vandaag besloten in beroep te gaan tegen mijn ontslag, want het lijkt niet tot stand gekomen conform de CAO kunsteducatie. Het voelt goed en sterk samen met de collega's.

Dank je l'écolier, dit moet eerst gebeuren.

Ineke

dinsdag 5 juni 2012

En, zie jij het?





Mooi toch?
Ben benieuwd wie weet wat het is. Maar belangrijker, geniet van de schoonheid, echt overal zijn prachtige details te vinden.

Ineke

maandag 4 juni 2012

Klein geluk

Gelukkig stonden de pioenrozen er geweldig bij toen ik thuis kwam: helemaal open.
Klein geluk in deze dagen.




En hoorde ik op de radio dit liedje. Nog meer herinneringen.
(Vriendin S en ik noemde in de jaren 80 de zangeressen de Puntzussen)


Ineke

zondag 3 juni 2012

Haakdenken

Kachel aan, opruimen (ja ja dat houdt nooit op), denken, haken, enzoverder.
Ondertussen wisselen piekeren en plannetjes maken elkaar af.







En altijd onze Pip die zodra je bezig bent met een kleed, direct bij je komt liggen.

Ineke

zaterdag 2 juni 2012

Rupsverzoek

Schoolvriendin I schreef vandaag haar 1000 ste blogbericht, echt bijzonder! Ing-things gefeliciteerd!
En dat doet ze elke dag opnieuw met dit liedje op de achtergrond.
Dit is mijn 224 ste blogbericht. Elke dag één.
Het is fijn elke dag een blogbericht te verzinnen en te maken, en het kost me weinig moeite.
Soms komen de onderwerpen gewoon aanwaaien, binnenvliegen, of invallen.

Vandaag kroop er, een rups achter me aan. 
Terwijl ik druk was met de klus-club om een tuin op te knappen

Hij had van een kleine slome slak gehoord dat hij zo mooi op de foto had gestaan op mijn blog, en ook nog een verhaaltje erbij had gekregen.
Beetje een zeur-rups was het wel.
Maar omdat hij zo prachtig groen was beloofde ik dat ik vandaag een foto van hem zou plaatsen op mijn blog, met een enkel regeltje erbij.


Toen beloofde hij mij binnenkort als een mooie vlinder nog eens langs te fladderen.
Maar niet voordat hij geprobeerd had bij Ing-things ook op haar blog te komen.
Maar ach, wie niet waagt wie niet wint.

Ineke






vrijdag 1 juni 2012

Onderweg

Er is een pad.




Ben onderweg.

Ineke